„Drugim budynkiem na terenie parku pałacowego w Jelczu jest pawilon myśliwski (?) usytuowany na południowy zachód od pałacu, blisko Młynówki dzielącej dawniej park, a teraz stanowiącej jego granicę. Budynek ten o wyglądzie małego pałacyku i o addycyjnie komponowanej bryle ma charakter pawilonu ogrodowego, gdyż w jednoprzestrzennym przyziemiu zawiera dużą salę. Może był to też nowy pawilon myśliwski. Nie wydaje się, aby pawilon ten mógł być identyczny z pawilonem myśliwskim utrwalonym na mapie z 1826 roku. Niemniej jednak wznosząc nową budowlę na planie podkowy nawiązano w jakiś sposób do tradycji. Nowy pawilon mógł być też wykorzystywany jako dom gościnny, ponieważ w obu skrzydłach i na I piętrze znajdują się pokoje mieszkalne.

Architektoniczną koncepcję budynku z wysokimi dachami czterospadowymi, tworzonego przez główny korpus i dwa skrzydła można odnieść do neoklasycystycznej architektury rezydencjonalnej z ostatniej ćwierci XVIII wieku, z tym, że blokowość i sztywność form bryły budynku wiązała się raczej z wzorcami z lat ok. 1800 – 1830. Cechy stylistyczne nowego pawilonu, to jest syntetyczne ujęcie jego bryły, jednoznaczny wybór historycznej koncepcji, formy wystroju elewacji i wykroje okien pozwalają datować go na lata dwudzieste XX wieku. Nie można jednak wykluczyć możliwości, że budynek ten lub jego główna część mógł powstać po roku 1826 i być radykalnie przebudowany później, to jest właśnie w latach dwudziestych XX stulecia.

Niezależnie jednak od tego pawilon został dobrze wkomponowany w otoczenie pałacu i jest w tymże otoczeniu niewątpliwie przyjemnym akcentem”.

(źródło informacji: Regionalny Ośrodek Studiów i Ochrony Środowiska Kulturowego we Wrocławiu. „Ewidencja założenia parkowego”.)